 |
|
| |
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zina. Ranni Koloniści odczołgiwali się na bok lub znikali pod potężnymi metalowymi kołami. Pom-
pomy zamontowane na wozach bojowych zaczęły wystrzeliwać pojedyncze pociski w kierunku linii
artylerii Rządu Cywilnego. Działa strzelały teraz kartaczami, których ołowiane kulki kładły trupem
452
całe szeregi żołnierzy, ale nie stanowiły zagrożenia dla ludzi ukrytych za pancerzem. Pierwsze sze-
regi nacierających nieprzyjaciół były poszarpane, a bliżej niż trzysta metrów podchodziły już tylko
resztki tuzina batalionów, które wyruszyły do szturmu. Teraz ogień ich karabinków stał się sku-
teczniejszy, a ludzie poczuli się pewniej, gdy zobaczyli niedaleko przed sobą kres ciężkiej drogi.
Z niewielkiej odległości mogli rozgnieść żołnierzy Rządu Cywilnego na miazgę dzięki przewadze
liczebnej i szybkostrzelnym karabinkom. Okopy, które do tej pory chroniły obrońców, teraz stałyby
się dla nich pułapką. Za plecami pierwszych szeregów załopotały sztandary, a kolejne fale naciera-
jących ruszyły naprzód, jak morze uderzające o skalisty brzeg.
Artyleria Kolonistów ucichła, gdy żołnierze Osadnika dosięgli okopów Rządu Cywilnego.
Ognia krzyknął Kaltin, machając szablą. Ludzie stanęli w pełnej gotowości szybciej niż
się spodziewał, ale brudasy i tak szybko się zorientują, nawet mimo tego, że koncentrowali swoją
uwagę po drugiej stronie wzgórza. W armii Kolonistów występowało wiele wzorów mundurów, ale
żadna z ich jednostek nie nosiła okrągłych hełmów, niebieskich kurtek, bordowych spodni. . . ani
nie niosła sztandaru z Rozbłyskiem Gwiazdy na drzewcu. BAM-BAM-BAM-BAM-BAM-BAM. 7.
Zwiadowczy podniósł się nad krawędzią wąwozu i wypalił salwą wprost w bok oddziału zmierzają-
cego w kierunku pola bitwy.
453
BAM-BAM-BAM-BAM-BAM-BAM. Ludzie, którzy przed chwilą biegli wiwatując ku pew-
nemu zwycięstwu, teraz się zatrzymali, pomimo tego, że bezpieczny teren mieli teraz przed sobą.
Okrzyki zmieniły się we wrzaski. Niespodziewane niebezpieczeństwo zawsze uderza mocniej niż to,
na spotkanie którego można się przygotować. Najlepsze oddziały posłali naprzód, pomyślał chłodno
Kaltin, gdy karabiny znowu warknęły. Tych tutaj trzymano na koniec, by ich uderzeniem przechylić
szalę zwycięstwa. Musimy nacierać, nie pozwolić im zorientować się, co się dzieje.
BAM-BAM-BAM-BAM-BAM-BAM. Ustawione na szczycie wzgórza działo wypaliło w kie-
runku oddziału Rządu Cywilnego, który pojawił się w miejscu, w którym nie powinno go być.
Na siodło! krzyknął Kaltin. %7łołnierze Siódmego wskoczyli na siodła leżących na ziemi
wierzchowców, przewieszając karabiny przez ramię, nie było przecież czasu, by chować je do po-
krowców. Syknęły wysuwane z pochew szable, a ich stal zamigotała wzdłuż linii.
Trębacz, zagraj szarżę! Psy zawyły, zagłuszając okrzyki swoich jezdzców. Piekło albo
Å‚up, psi bracia teraz!
W GALOP I NA NICH!!
454
* * *
Teraz! Dowódca mówi teraz !!
Barton Foley poderwał się, czując na ramieniu czyjąś dłoń. Stał tuż za pierwszą linią, która
właśnie strzelała zza krawędzi parapetu w lewo. Przednia część szańca mogła pokryć ogniem cały
pierwszy rząd Kolonistów, tak blisko podeszli do okopów Rządu Cywilnego. Strzały Skinnerów
zabijały po trzech i czterech ludzi naraz.
Oderwał wzrok od hipnotyzującego zamętu. Inni dowódcy plutonów i podoficerowie będą w sta-
nie sami nad nim zapanować. Barton cofnął się razem z pierwszą linią. %7łołnierze drugiej przepchnęli
się obok nich, wsuwając karabiny w otwory strzelnicze. Foley odwrócił się. Dwóch wyznaczonych
tylko do tego żołnierzy machało już ramionami przenośnego generatora, a wokół rozlegało się bu-
czenie ładujących się baterii. Trzy przełączniki zamontowano na zaimprowizowanej tablicy, a każdy
z nich podłączono do trzech miedzianych drutów. Druty znikały pod workami z piaskiem i prowa-
dziły metrowej głębokości kanałami na przedpole.
Młodzieniec zacisnął dłoń na drewnianej rękojeści pierwszego przełącznika. Mam nadzieję, że
nic nie przecięło drutów, pomyślał. Naprawdę mam taką nadzieję.
Pociągnął w dół i na drucie błysnęła błękitna iskra.
455
* * *
Eksplozję, która wstrząsnęła liniami artylerii Kolonistów słychać było pomimo ogłuszającego
huku bitwy. Blada kula ognia uniosła się ponad milczącymi działami, unosząc w górę coś, co mogło
być ludzkimi ciałami. Skład amunicji wyleciał w powietrze, pomyślał z ulgą Raj. Kaltin. Pomię-
dzy działami pojawiły się uciekające postaci, a za nimi następne, jadące wierzchem i wymachujące
szablami.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plcs-sysunia.htw.pl
|
| |
|
|
|
| Podobne |
| |
|
| |
|