 |
|
| |
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
- Teraz rozumiem, dlaczego się nie zorientowałaś. Zdawa
ło mi się, że mam prawdę wypisaną na twarzy.
Uśmiechnęta Lita wzruszyła ramionami.
- Miłość jest ślepa. Wystarczyło, że Everett puścił do mnie
oko, a straciłam głowę. Czułam się jak uczennica.
- Wreszcie kogoś wyswatałaś- zażartował.
- Nie możesz powiedzieć, że zle postąpiłam. Zatrudniłam
BrennÄ™!
Lita, kochająca matka, przytuliła syna i ucałowała go
w oba policzki.
W środę, póznym popołudniem, kiedy Everett i Lita wyszli
razem, Brenna przyniosła Tripowi do przejrzenia karty pa
cjentów.
- Jamison się nie dowie, że zapędzam cię do pracy - zapo
wiedziała. - Zobacz, ułożyłam karty w porządku chronologi
cznym, od pierwszego dnia pracy tutaj. Powinieneś wiedzieć,
co robiÄ™.
Godzinę pózniej wkroczyła z kolacją na tacy. Lita przygo
towała dla nich arroz con polio, czyli kurczaka z ryżem.
- Nie znam lepszej kucharki niż Lita - oświadczyła.
Trip podniósł wzrok znad kartoteki.
- Lita kieruje się zasadą: panza lleno, corazón contento.
- Innymi słowy?
164 " SZÓSTY ZMYSA
- Przez żołądek do serca.
- Nic dziwnego, że Everett Jamison wygląda ostatnio na
niezwykle szczęśliwego.
- Nie tylko jemu raduje siÄ™ serce.
- Na przykład ja jestem bardzo zadowolona.
- Czy mogłabyś na godzinkę odstawić tę tacę z mojego
brzucha w jakieÅ› inne miejsce?
- Powiedzmy, że tak. - Uśmiechnęła się porozumiewaw
czo. - Dlaczego?
- Ponieważ nie tylko moje serce cieszy się na twój widok,
corazón. Nie powinnaś podawać kolacji w szortach.
Brenna przeniosła tacę na komodę.
- Jest lato - mruknęła - gorąco. W taki wieczór nawet
w szortach jest gorÄ…co.
Zsunęła gumkę spodenek o dwa centymetry.
- Włożyłaś je specjalnie.
- Tylko dla ciebie. - Szorty zjechały o następne dwa cen
tymetry. - Zdejmę je również tylko dla ciebie.
- Chodz, pomogę ci. Potem ty pomożesz zdjąć moje.
Tak też się stało. Kolację zjedli bardzo, bardzo pózno.
- Wiesz, czego zapomniałaś dopisać do rachunku Asha
Pembertona?
Trip powrócił do przeglądania dokumentów. Brenna, ze
szklaneczką sherry w ręku, kartkowała czasopismo wetery
naryjne.
- Czego?
- Zastrzyku.
- Trixie nie potrzebowała zastrzyku.
Brenna w myślach błagała Tripa, aby nie zaczynał rozmowy
na tematy zawodowe. Jeszcze nie była na to przygotowana.
SZÓSTY ZMYSA " 165
Zmarszczył brwi.
- Ona zawsze potrzebuje zastrzyku na uspokojenie.
- Wymagało to trochę cierpliwości, ale uspokoiła się sama
- wyjaśniła, próbując obojętnie wzruszyć ramionami.
Milczał przez minutę, zanim odłożył kartę Trixie.
- Jesteś pewna, że po prostu nie zapomniałaś tego zapisać?
- Absolutnie. Spośród wszystkich weterynarzy w klinice
w San Jose ja najskrupulatniej prowadziłam rachunki.
- Myślę o czymś innym. - Popukał w stos dokumentów.
- Zgadzam się w pełni z każdą twoją diagnozą, przepisanymi
lekami i zabiegami. Jesteś dobrym weterynarzem, bez dwóch
zdań. Dlaczego ci faceci z San Jose uważali cię za zbyt postę
powego lekarza?
- Wiesz, jacy potrafią być mężczyzni w rym zawodzie.
Spierałam się z nimi od pierwszego dnia studiów.
- Ile kobiet było na twoim roku?
- Jedna. Właśnie na nią patrzysz.
- Na moim nie było żadnej.
Brenna podstawiła Tripowi pod nos szklankę z resztką
sherry, z nadzieją, że zapach trunku odciągnie jego uwagę od
problemów medycznych.
- Skończ za mnie, a ja tymczasem posprzątam w kuchni,
dobrze?
- Jasne. Ale wciąż nie rozumiem. Ja przyjąłbym cię na
wspólnika, a jestem konserwatystą.
Wziął z jej rąk szklaneczkę i zmarszczył brwi w zamyś
leniu.
W kuchni Brennie wszystko leciało z rąk, stłukła talerz.
Stała nad zlewem i bezmyślnie patrzyła na skorupy. Nic nie
zwykłego nie zdarzyło się od nagłego wezwania do Trixie. Nie
udało się uratować Old Golda. Zniknęła uzdrowicielska moc,
166 " SZÓSTY ZMYSA
która zlikwidowała blizny po oparzeniach na plecach Tripa.
Czy było to przejściowe, czy też na zawsze miała się rozstać
ze złudzeniami? Wróżka kazała czekać i uczyć się medytacji.
Pod koniec następnego tygodnia stan żeber Tripa poprawił
się na tyle, że kichnięcie, kaszel lub śmiech nie powodowały
bólu. Zdolny do bardziej elastycznych ruchów, coraz spraw
niej posługiwał się kulą i samodzielnie chodził po domu i pod
wórzu.
Trzymając chorą nogę na krześle, przesiadywał w kuchni
rano i wieczorem. Dotrzymywał Brennie towarzystwa pod
czas gotowania. Ku swemu wielkiemu zaskoczeniu odkryli,
że kuchnia jest idealnym pomieszczeniem do miłości. Czuli
się tu o wiele wygodniej niż w sypialni.
Po kilku wspaniałych zbliżeniach Brenna nie potrafiła pa
trzeć na meble kuchenne tak jak przedtem.
wiczenia rehabilitacyjne z Conradem wzmocniły zdrowe
ramię i nogę. Trip doszedł do niemałej wprawy w jedzeniu,
goleniu się, a nawet w wykonywaniu prostych czynności ku
chennych lewą ręką.
Nadszedł dzień, kiedy bez pomocy usiadł na łóżku.
- Co byś powiedział, gdybyśmy wypróbowali coś całkiem
nowego? - zagadnęła Brenna, unosząc brwi.
- Nie pozostało nam nic innego, jak czekać na zdjęcie
gipsu - odparł stanowczo.
- Nie wypróbowaliśmy wszystkich możliwości.
- Jakich na przykład?
- Na łonie natury. Po południu mam trzy wizyty domowe.
Jedz ze mnÄ….
- Brenno...
- Przynajmniej zmienisz otoczenie. Przewietrzysz siÄ™.
SZÓSTY ZMYSA " 167
- Jasne, ale...
- Rozerwiesz się małą przejażdżką. Pierwszy przystanek
to gospodarstwo Tony'ego Montoya.
- Co się stało?
Błysk w oczach Tripa mówił, że zainteresował się sprawą.
Z drugiej jednak strony wahał się, czy warto się angażować
w pracę, z której prawdopodobnie będzie zmuszony zrezyg
nować.
- Kilka krów cierpi na infekcję wymion. Nie ma z tym
żartów. Chodzi o całe stado mleczne. Wstrzymanie produkcji
mleka i leczenie wszystkich krów byłoby kosztownym przed
sięwzięciem.
- Cholera. - Trip walnął pięścią w stół. - Od trzech lat
w tym stadzie nie było zapalenia wymion. Ponad rok zajęło mi
zwalczenie infekcji. Powiedziałem Tony'emu, że napyta sobie
biedy, kiedy zatrudniał nowego dojarza. To wałkoń. Tony nie
zna siÄ™ na ludziach.
- A zatem powinieneś przemówić Tony'emu do rozumu.
- I to bardzo ostro.
- Masz bogatsze doświadczenie, jeśli chodzi o krowie in
fekcje. Znasz stado Tony'ego na wylot. Powinieneś pojechać
ze mną - nalegała.
Milczał przez chwilę. Myślał. Wreszcie wzruszył ramio
nami.
- Właściwie mógłbym. Minęło mnóstwo czasu, odkąd
ostami raz zmyłem mu głowę.
- Muy bien. - Brenna wstała z krzesła i energicznie zatarła
ręce. - Znajdz jakieś stare dżinsy. Utniemy nogawkę. Powiem
Licie, że wybieramy się na przejażdżkę.
Siedząc za kierownicą furgonetki, Brenna obserwowała
168 " SZÓSTY ZMYSA
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plcs-sysunia.htw.pl
|
| |
|
|
|
| Podobne |
| |
|
| |
|