 |
|
| |
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
prowadzącą z Pińska do Kiecka. Uderzając bowiem na obóz tatarski od południowego zachodu odcinał rabusiom drogę
odwrotu. Marszałek miał nadzieję, że manewrem tym uda mu się oskrzydlić, a następnie cał-
kowicie zniszczyć przeciwnika. Mimo że przemarsz wojska litewskiego nie został zauważony przez kosz tatarski, to
jednak gdy Litwini powoli zjeżdżali z pobliskiego wzgórza: Ujrzeli pułki tatarskie stojące w pogotowiu do walki,
przedzielone od nich rzeką, a z powodu złego przejścia przez rzeką nie mogli szybko zetrzeć się z nimi i więcej niż 3
godziny bili się z nimi przez rzekę. Potem wojsko litewskie uczyniło dwie przeprawy przez rzekę, obie na południe od
grobli nad stawem". Należy tu jeszcze dodać, że pracę tę żołnierze wykonali pod silnym obstrzałem tatarskich
łuczników. Gdy wszystko było gotowe Gliński ustawił swą konną armię w dwie wąskie kolumny. Następnie
rozkazał wszystkim pułkom szybko rzekę przechodzić dwiema przeprawami. I zatrąbiwszy w trąby, zagrawszy w
surmy poszli za rzekę. Z prawej strony wojsko przez przeprawę szybciej pośpieszyło się i przeszło za rzekę. Tatarzy
widząc, że nie wszyscy razem przechodzą przez rzekę, co było między nimi najlepszych ludzi, ci wszyscy uderzyli na
nich i wielu na tej prawej stronie porazili i o mało nie pobili. A zatem kniaz Michał z lewej strony pośpieszył i
przeszedłszy przeprawę, uderzył w poprzek na wszystkie pułki tatarskie i rozdzielił je na dwoje. A potem i ci nasi
ludzie z prawej strony poprawili się i na nich uderzyli i z obu stron tak zmieszali pułkami tatarskimi, że Tatarzy nie
tylko bić się, ale oczu i rąk swoich na litewskie wojsko podnieść nie mogli. Kniaż Michał z całym wojskiem gnał za
nimi do rzeki Cepry, łapiąc i zabijając, a jak przybiegli Tatarzy do Cepry, wtedy prawie wszyscy w rzece i błocie
potonęli...". Najwięcej ordyńców zginęło między Cepra a Aanią. Tam też wzięto najwięcej jeńców. Według
szesnastowiecznych relacji Litwini najpierw rozbili główne siły tatarskie w obozie pod Kleckiem, a następnie
likwidowali powracające z wypraw czambuły. Po bitwie tej znalazło się ponoć w niewoli litewskiej około 3000
ordyńców. Jeńcami tymi zaludniono wiele osad spustoszonych w czasie najazdów tatarskich. Z tego właśnie okresu
pochodzą osady tatarskie pod Kleckiem, Nieświeżem, Mińskiem i Słuckiem. Jeńcy dosyć szybko przystosowali się do
nowych warunków. Otrzymali od swych panów ziemie i pozakładali rodziny. Po pewnym czasie zaczęto nawet
niektórych z nich powoływać pod broń. Według popisu wojska litewskiego z 1528 roku w po-
83
wiatowej chorągwi kleckiej służyło obok bojarów litewsko-ruskich 17 Tatarów. Ordyńcy osiedleni w dobrach kniaziów
Olelkowiczów w okolicach Słucka, Nieświeża i Kopyla z czasem zaczęli służyć w ich chorągwiach nadwornych.
O ile prostych wojowników osiedlano na roli w dobrach panów litewskich lub rozsyłano po miastach, to kniaziów,
ułanów i murzów krymskich najczęściej wykupywano z niewoli i przyjmowano na służbę hospodarską. Po bitwie
kleckiej Tułusz Ułan i Urus Ułan z rodu kniaziów Assanczukowiczów wzięli na porękę kniazia Malik Baszę z możnego
rodu Szyrinów. Malik Basza osiedlił się na Litwie, a następnie wstąpił na służbę hospodarską. W 1508 roku otrzymał w
nadaniu od króla wieś Ledzinki, a w 1520 roku dobra Kro-szyn w ziemi nowogródzkiej. Malik Basza uważany jest za
protoplastę tatarskiego rodu kniaziów, którzy zadomowili się w Wielkim Księstwie Litewskim.
W 1506 roku Tatar litewski Siejć Bachtjarowicz, właściciel dóbr Tupały w powiecie nowogródzkim, wziął na porękę
swego stryja Achmata Karaczeja, który pod Kleckiem dostał się do niewoli. W tym samym roku kniaz Temesz
Szehidewicz z bratem swoim Siundziukiem poręczyli za ordyńca Ajdara. Po bitwie kleckiej Uraz Meretowicz, bratanek
marszałka tatarskiego Temesza Urazowicza, bierze na porękę kilku Tatarów krymskich, wziętych do niewoli. W 1506
roku murza Nursejć syn Azeddina został wykupiony przez kniazia Ajdara Jepaszewicza Juszyńskiego. Dzięki poparciu
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plcs-sysunia.htw.pl
|
| |
|
|
|
| Podobne |
| |
|
| |
|