[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Oczywiście. W tej okolicy nikt jeszcze nie biegał z karabinem. I nagle
dwóch naraz? To musi być ten sam człowiek. Albo ten sam spisek.
Jakieś ślady?
Pokręcił głową i spróbował wina.
Chciałem porozmawiać z tobą w cztery oczy wyjaśnił zanim złapią
cię pozostali. O dwóch sprawach powinieneś się dowiedzieć.
Wypiłem łyk wina i czekałem.
Pierwsza to fakt, że to wszystko naprawdę mnie przeraża. Po zamachu
na Bleysa trudno dłużej przypuszczać, że ktoś żywił osobistą urazę do Caine a.
Celuje chyba w nas wszystkich, a przynajmniej w niektórych. A teraz mówisz, że
ciebie też próbowano zabić.
Nie wiem, czy istnieje jakiÅ› zwiÄ…zek. . .
Ja też nie. Ale nie podoba mi się schemat, jaki tu dostrzegam. Najbardziej
się obawiam, że za tymi zamachami stoi jedno lub więcej z nas.
Dlaczego?
Zajrzał ponuro w głąb kielicha.
Przez całe wieki wendeta była naszą metodą regulowania osobistych spo-
rów. Niekoniecznie prowadziła do śmierci, choć zawsze istniała taka możliwość.
Typowe jednak były intrygi, mające na celu kompromitację, poniżenie, okale-
czenie lub wygnanie przeciwnika i wzmocnienie własnej pozycji. Ta działalność
osiągnęła swój ostatni szczyt w walkach o sukcesję. Kiedy obejmowałem to sta-
nowisko, o które wcale się zresztą nie starałem, myślałem, że sprawy są już zała-
twione. Nie musiałem z nikim kruszyć toporów i próbowałem być sprawiedliwy.
Wiem, jacy wszyscy są przewrażliwieni. Mimo to nie przypuszczam, żebym to ja
był powodem ani że chodzi o sukcesję. Inni mi nie przeszkadzali i odniosłem wra-
żenie, że uznali mnie za mniejsze zło i że naprawdę współpracują, żeby wszystko
jakoś się toczyło. Nie, nie wierzę, by ktoś z nich był taki nierozważny i zapragnął
mojej korony. Kiedy sprawa sukcesji została rozwiązana, zapanowała prawdziwa
przyjazń i dobra wola. Zastanawiam się jednak, czy znowu nie powtarza się stary
schemat. %7łe dla załatwienia osobistych porachunków ktoś mógł na nowo podjąć
dawną grę. Nie chciałbym tego. . . znowu podejrzenia, ostrożność, nieufność, gra
na dwie strony. To nas osłabia, a zawsze istnieje jakieś zagrożenie, wobec którego
powinniśmy być silni. Rozmawiałem z każdym z osobna i oczywiście wszyscy
wypierajÄ… siÄ™ wiedzy w jakichkolwiek spiskach, intrygach czy wendetach. WidzÄ™
jednak, że stają się podejrzliwi. To przyzwyczajenie. Każde z nich bez trudu wy-
grzebało zadawnione urazy, jakie inni mogli żywić wobec Caine a, chociaż ten,
likwidując Branda, ocalił nasze tyłki. To samo z Bleysem: każdy znalazł jakiś
motyw dla każdego z pozostałych.
Czyli chcesz złapać zabójcę szybko, z powodu jego oddziaływania na mo-
rale?
86
Dokładnie. Nie potrzebuję tego dogryzania i wyszukiwania pretensji.
Wszystko jest jeszcze dostatecznie świeże, byśmy wkrótce znów mieli prawdzi-
we spiski, intrygi i wendety. Może już je mamy i jakieś drobne nieporozumienie
doprowadzi do rozlewu krwi.
A czy ty sam uważasz, że to ktoś z pozostałych?
Do diabła! Jestem taki jak oni. Odruchowo staję się podejrzliwy. To cał-
kiem możliwe, ale jak dotąd, nie znalazłem żadnego dowodu.
A kto jeszcze wchodzi w grÄ™?
Rozprostował nogi, skrzyżował je znowu i łyknął wina.
Niech to piekło pochłonie! Naszych wrogów jest legion. Ale większości
zabrakłoby odwagi. Wiedzą, jakiej zemsty mogą oczekiwać, kiedy ich odnajdzie-
my.
Splótł dłonie za głową i zaczął się wpatrywać w rzędy książek.
Nie wiem, jak to powiedzieć zaciął po chwili. Ale muszę.
Czekałem.
Mówi się, że to może Corwin rzucił szybko. Ja w to nie wierzę.
Nie powiedziałem cicho.
Mówiłem przecież, że nie wierzę. Twój ojciec wiele dla mnie znaczy.
Jak ktokolwiek mógłby w to uwierzyć?
Chodziły słuchy, że oszalał. Sam słyszałeś. A jeśli cofnął się do przeszłe-
go stanu umysłu, z czasów, kiedy jego stosunki z Caine em i Bleysem nie były
całkiem serdeczne. . . zresztą, z nami wszystkimi, skoro już o tym mowa? Tak
właśnie mówią.
Nie wierzÄ™.
Chciałem cię tylko uprzedzić, że słyszy się takie plotki.
Lepiej, żebym ja ich nie słyszał.
Przynajmniej ty nie zaczynaj. WestchnÄ…Å‚. ProszÄ™. SÄ… podenerwowani.
Nie szukaj kłopotów.
Napiłem się wina.
Tak, masz racjÄ™.
A teraz wysłucham twojej historii. Nie krępuj się, skomplikuj mi życie
jeszcze trochÄ™ bardziej.
Dobrze. Przynajmniej niczego nie zdążyłem zapomnieć.
Opowiedziałem wszystko raz jeszcze. Długo to trwało i zanim skończyłem, za
oknem zaczęło się ściemniać. Przerywał mi rzadko, by wyjaśnić jakiś szczegół.
W przeciwieństwie do Billa, nie analizował poszczególnych przypadków.
Kiedy zakończyłem, wstał i zapalił kilka olejowych lamp. Niemal słyszałem
jego myśli.
No nie stwierdził w końcu. Zabiłeś mi klina z tym Lukiem. Nic wiem,
co o nim sądzić. A ta dama z żądłem trochę mnie niepokoi. Mam wrażenie, że
słyszałem o podobnych do niej, ale nie pamiętam, przy jakiej okazji. Przypomnę
87
sobie. Chciałbym jednak dowiedzieć się czegoś więcej o tym twoim projekcie
Ghostwheel. CoÅ› mi siÄ™ w nim nie podoba.
Oczywiście. Ale przypomniałem sobie, że jeszcze o czymś muszę ci po-
wiedzieć.
Co to takiego?
Streściłem wszystko prawie tak jak wtedy, kiedy opowiadałem to Billo-
wi. Całkiem niedawno, więc teraz miałem uczucie, że powtarzam to samo. Ale
jest coś, o czym Billowi nie wspomniałem, ponieważ wtedy nie wydało mi się to
ważne. Może bym nawet zapomniał, gdyby nie wyszła ta sprawa ze snajperem.
A potem przypomniałeś mi, że Corwin znalazł kiedyś substytut prochu strzelni-
czego, który działa w Amberze.
Wierz mi, wszyscy o tym pamiętamy.
Zapomniałem o dwóch sztukach amunicji, które mam w kieszeni. Pocho-
dzą z ruin tego magazynu, gdzie Melman miał pracownię.
I co?
Nie ma w nich prochu. Zawierają jakiś różowy proszek. Nawet się nie
pali. . . to znaczy na cieniu-Ziemi.
Wyjąłem jeden nabój.
Wygląda na 30 30 zauważył.
Chyba tak.
Random wstał i pociągnął za pleciony sznur, wiszący przy półkach z książka-
mi.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plcs-sysunia.htw.pl
|
