 |
|
| |
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
a więzienie obstawiłbym wojskową żandarmerią. %7łandarmerii zaś przyznałbym
prawo, by w razie konieczności strzelała i tych drani zabijała. Ale nasi szefowie
wolÄ… inne rozwiÄ…zania.
A gdzie jest w tym wszystkim robota dla mnie? zapytałem z ciekawo-
ścią.
Jeszcze do tego nie doszedłem stwierdził nie bez irytacji. Premier
chciałby w tej sprawie jakoś zadziałać, a więc działamy. I policja usiłowała coś
z tym zrobić, i wydział śledczy, i jeszcze bardziej cichociemne i ezoteryczne jed-
nostki kontrwywiadu. I nikt do niczego nie doszedł. Raz, zdawało się, byli już
blisko. Jakiś więzień chciał sypać. Niech pan zgadnie, co się z nim stało.
Jestem realistą, więc odparłem sucho:
Zmarł nagłą śmiercią.
O tak, zabili go, to oczywiste powiedział Mackintosh. Ale żeby go
zabić, ta banda wywlokła go z więzienia! Czy dostrzega pan tę szczytową bez-
czelność? Oni są tak diabelnie pewni siebie, że z zakładu karnego Jej Królewskiej
Mości wyciągają faceta wbrew jego woli! Wystarczyłoby, żeby choć pisnął, a żył-
by po dziś dzień, a mimo to udało im się go wyjąć. Trzy dni pózniej znaleziono
jego ciało. Z kulą w potylicy.
94
Nic na ten temat nie czytałem.
Bo ze względu na bezpieczeństwo całej sprawie natychmiast ukręcono łeb
wyjaśnił zmęczonym głosem. Czegoś takiego nikt nie chciał publicznie na-
głaśniać. W Raporcie Mountbattena, w punkcie dwieście sześćdziesiątym, znaj-
dzie pan na ten temat zawoalowanÄ… wzmiankÄ™.
Ale gdzie tu miejsce dla mnie?
Spokojnie, wszystko we właściwym momencie. Jak wspomniałem, moją
działką jest bezpieczeństwo kraju i może pan sobie od razu wybić z głowy wszel-
kie kontrwywiadowo-skrytobójcze bzdury. Ja działam na zupełnie innej płasz-
czyznie, pracujÄ™ na szczeblu rzÄ…dowym. W istocie rzeczy jestem odpowiedzialny
tylko przed premierem i tylko jemu składam sprawozdania. Ponieważ wszyscy
inni zawiedli, premier oddał sprawę wyłącznie w moje ręce. Tylko ja ponoszę za
nią odpowiedzialność i załatwiam rzecz w dowolny i sobie tylko właściwy sposób.
Ale niestety, nie w dowolnym czasie. Potarł dłonią czubek głowy. Natural-
nie, czas jest kategorią względną. Wyjaśniłem to premierowi i przyznał mi rację.
Miejmy jednak nadzieję, że kiedy będę się tym zajmował, żaden szpieg z więzie-
nia nie pryśnie, bo jeżeli tak, to kładę głowę pod topór. Rozejrzał się i skinął na
kelnera. Zamówmy sobie kawę. I chciałbym jeszcze kieliszek Van der Hum.
Lubię próbować wino kraju, w którym akurat przebywam. Czy zechce mi pan
towarzyszyć?
NapijÄ™ siÄ™ Drambuie.
Zamówił kawę i napitki, a potem nagle spytał:
Czy słyszał pan kiedyś o człowieku nazwiskiem Rearden? Joseph Rearden?
Zastanowiłem się przez chwilę.
Nie.
Tak myślałem. Rearden jest a właściwie był kryminalistą. I to fach-
manem pełną gębą. Był sprytny, inteligentny, pomysłowy, trochę pod tym wzglę-
dem przypominał pana.
Dzięki za komplement. On nie żyje?
Trzy tygodnie temu zginął w południowo-wschodniej Afryce. Nie, nie po-
dejrzewamy niczego zdrożnego. Rearden miał najzwyczajniejszy w świecie wy-
padek samochodowy. Bóg automobilistów zabiera jednakowo i dobrych, i złych.
Rzecz w tym, że o śmierci Reardena poza panem, mną i kilkoma wysoko po-
stawionymi gliniarzami z Johannesburga nie wie nikt. Kiedy premier zlecił
mi tę Boże, miej mnie w opiece! robotę, udostępniono mi pewne środki,
i ja natychmiast zacząłem rozglądać się za kimś takim jak Rearden, za taką czar-
ną, niedawno co padła owcą, której śmierć można ukryć, wyciszyć. Kandydatów
mogłem szukać w Kanadzie, w Australii, w Nowej Zelandii, w Stanach, nawet
w Południowej Afryce. Najbardziej odpowiedniego znalazłem w RPA. Mam tu
jego zdjęcie.
95
Położyłem je na stole rewersem do góry, bo akurat kelner serwował nam kawę.
Odczekałem, aż skończy i kiedy odszedł, odwróciłem je do siebie, jak należy.
Mackintosh obserwował mnie z aprobatą.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plcs-sysunia.htw.pl
|
| |
|
|
|
| Podobne |
| |
|
| |
|