 |
|
| |
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
1945 roku wszystkie dzieci urodzone w obozie ewakuowano do obozu
koncentracyjnego w Bergen-Belsen. Transport rozpoczÄ…Å‚ siÄ™ 26 marca 1945
roku i trwał około półtora tygodnia. Dzieci, które pozostały przy życiu,
zmarły na miejscu w Bergen-Belsen. W marcu 1945 roku uśmiercono w
komorach gazowych 150 kobiet ciężarnych i 12 noworodków z matkami.
Jeszcze w styczniu 1945 roku dr Schumann prowadził w Ravensbruck
odrażające eksperymenty nie tylko na kobietach, ale i na dziewczynkach,
dokonując różnymi metodami ich sterylizacji. W bloku nr 9 leżała przez
wiele dni z otwartą raną brzucha 12-letnia dziewczynka. Dziecko umarło w
potwornych cierpieniach.
W pobliżu obozu Ravensbriick znajdował się obóz dla niemieckich dziewcząt
sprawiających trudności wychowawcze (Jungendschutzlager). Jesienią 1944
roku obóz ten opróżniono i osadzono w nim kobiety stare i chore,
przeznaczone do szybkiego wyniszczenia. W obozie tym ginęły również
dzieci.
W ostatnich dniach przed wyzwoleniem hitlerowcy masowo, w bezwzględny
sposób mordowali dzieci, chcąc pozbyć się świadków swego okrucieństwa. W
Neuengamme w dniach 18 19 kwietnia 1945 roku powieszono na szubienicy
dzieci w wieku 5 12 lat, na których uprzednio przeprowadzono eksperymenty
pseudomedyczne z gruzlicą. Byli to prawdopodobnie chłopcy i dziewczęta
pochodzenia polskiego 10°.
W Buchenwaldzie po wyzwoleniu ocalało 1000 dzieci, a w Bergen-B&l-sen
500.
70
Przedstawione w niniejszym podrozdziale losy dzieci w obozach
koncentracyjnych i ośrodkach zagłady ukazują jedynie fragment ich
eksterminacji i męczeństwa. Rozmiary krzywdy i tragedii dzieci były tak
ogromne, a dokumentacja zachowana dotyczÄ…ca tego zagadnienia tak znikoma,
że ukazanie całej prawdy jest niemożliwe.
Ii
10. OBÓZ DLA DZIECI W AODZI
Obóz koncentracyjny dla młodzieży powyżej 16 lat, wymagającej tzw. opieki
publicznej, zaplanowano w III Rzeszy w roku 1941 i uruchomiono w roku
następnym. Obóz ten usytuowano w Mohringen/Solling i z dniem 1 stycznia
1942 roku rozpoczęła się jego działalność. Podobny obóz koncentracyjny
dla dziewczÄ…t uruchomiono w Uckermark 1 czerwca 1942 roku. Oba te obozy
znajdowały się pod zarządem i w administracji Inspektoratu Obozów
Koncentracyjnych, który włączony został w marcu 1942 roku do Głównego
Urzędu Gospodarczo-Administracyjnego SS (WVHA).
W drugiej połowie 1942 roku opracowano plany uruchomienia obozu
koncentracyjnego dla małoletnich w Aodzi, pod nazwą Polen-Jugendver-
wahrlager der Sicherheitspolizei in Litzmannstadt.
Zagadnienie izolowania małoletnich narodowości polskiej na ziemiach
anektowanych zaczęło nurtować władze niemieckie w połowie 1941 roku.
Postulowano potrzebę zorganizowania takich obozów, które zapobiegałyby
tworzeniu się jak to określił Reinhard Heydrich w liście do Heinricha
Himmlera z 2 listopada 1941 roku rezerwuaru zawodowej przestępczości"
m.
Genezy tego typu obozu koncentracyjnego należałoby doszukiwać sią w
zarzÄ…dzeniu Himmlera jako Reichsfiihrera SS i szefa niemieckiej policji z
10 czerwca 1941 roku, w którym nakazał on, by młodocianych polskich
przestępców" nie obejmować opieką publiczną, lecz przekazywać natychmiast
do obozów koncentracyjnych. Ponieważ jednak Himmler ani nie ustalił
granicy wieku, ani też nie określił kryterium przestępcy",
Heydrich sugerował Himmlerowi, by ze względów zasadniczych" do
istniejących obozów koncentracyjnych kierować młodzież z dolną granicą
wieku 16 lat, a dla dzieci od 7 do 16 lat zorganizować odrębne obozy.
Zaproponował on miejscowość Dzierżążnię koło Aodzi, co Himmler
zaakceptował decyzją z 15 listopada 1941 roku.
Tak zrodziła się koncepcja podziału obozów koncentracyjnych na dwie
kategorie: dla więzniów powyżej 16 lat i poniżej tej granicy wieku. Tajna
motywacja stanowiska Policji Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa SS
(sipo i SD) brzmiała następująco:
Na naszych wschodnich terenach Niemiec, szczególnie w
«OkrÄ…gu Warty* (Warthegau), zaniedbanie mÅ‚odzieży polskiej
rozwinęło sią poważnie i sta-
71
nowi grozne niebezpieczeństwo dla młodzieży niemieckiej. Przyczyny tego
zaniedbania leżą przede wszystkim w nieprawdopodobnie prymitywnym
standardzie życia Polaków. Wojna rozbiła wiele rodzin, a uprawnieni do
wychowywania nie są w stanie spełniać swych obowiązków, polskie zaś
szkoły zamknięto. Stąd też dzieci polskie, wałęsające się bez
jakiegokolwiek nadzoru i zajęcia, żebrzą, handlują, kradną, stając się
zródłem moralnego zagrożenia dla młodzieży niemieckiej"102.
Już w sierpniu 1941 roku stwierdzono urzędowo, że wszelkie tego rodzaju
obozy, jak zaplanowany dla młodzieży polskiej w Aodzi, mają być
podporządkowane inspektorowi obozów koncentracyjnych, odpowiedzialnemu za
organizację dozoru obozowego. Na konferencji, która odbyła się w lipcu
1941 roku u prezydenta policji w Aodzi, przy współudziale m. in.
przedstawicieli RSHA, Głównego Urzędu Budżetu i Budynków, inspektora
obozów koncentracyjnych, Służby Bezpieczeństwa SS i Policji
Bezpieczeństwa (sipo) w Poznaniu oraz Niemieckiej Policji Kryminalnej
(kripo), również z Poznania, dano wyraz poparcia dla tej koncepcji.
Pierwsza wzmianka o obozie dla młodzieży polskiej w Aodzi zawarta jest w
raporcie z 31 kwietnia 1942 roku szefa Głównego Urzędu Gospodarczo-
Administracyjnego (WVHA) Oswalda Pohla (był on głównym oskarżonym w
czwartym procesie norymberskim) zgłaszającego wykonanie rozkazu
Himmlera z 3 marca 1942 roku o włączeniu inspektoratu obozów
koncentracyjnych do WVHA103.
Polen-Jugendverwahrlager wstawiono do pionu organizacyjnego policji
kryminalnej. Aktem normatywnym, ustanawiajÄ…cym otwarcie obozu w Aodzi na
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plcs-sysunia.htw.pl
|
| |
|
|
|
| Podobne |
| |
|
| |
|